Mijn Tante Nelly uit Down Under
Is dol op oude lappen.
Want weet je, Tante Nelly quilt.
Geconcentreerd en sterk gebrild
naait zij, gedreven en verstild,
duizenden lapjes aan elkaar.
Zij is een echte tovenaar.
En in haar huis heerst diepe vree,
dat brengt zo’n mooie hobby mee.
Maar soms, het is ook vrees’lijk,
gaat zij de straat op met een schaar.
Ja, zogenaamd een beetje stappen,
maar let goed op, ze loert op lappen.
Zij zoekt naar ruitjes en naar streepjes
van vier bij zes in kleine reepjes.
Zij loopt passanten streng te keuren,
niet de gezichten, maar de kleuren
van de katoentjes die zij dragen.
In feite is zij te beklagen
Want tante Nelly ziet nooit meer
gewoon en dame of een heer.
Neen, zij ziet alleen hun bloes,
hun overhemd of bolero,
Totdat ze denkt, ha, ha, zo, zo,
dát streepje moet ik hebben man.
Ze koopt dan vlot een praatje aan,
over het weer en politiek.
Dan, vliegensvlug en energiek
pakt zij haar schaartje uit haar zak.
En knipt secuur, op haar gemak,
terwijl zij vrien’lijk naar hem knikt
en hem diep in de ogen blikt,
een stukje uit zijn overhemd.
Ten afscheid zegt ze, goedgestemd:
“Dag beste man, ik denk zo vaak,
wat heeft u toch een goede smaak”
Ziet zij een dame met een bloes,
dan nodigt zij die met een smoes,
mee naar binnen voor een kopje thee.
En roept dan: “Vreselijk, oh nee.
Nu heb ik met de thee gemorst.
Er zit een vlekje op uw borst.
“Geef hier die bloes, ik was hem vlug’’
Die dame krijgt haar bloes wel terug.
Maar ’t borstzakje, dat snap je wel
zit in de zak van Tante Nel
Maar zondags, achter in de kerk,
Begint voor haar het grote werk.
Als de gelovigen gaan bidden
sluipt zij zacht langs de achterbank.
En knipt, al knielende, als dank,
elk rugpand vrolijk door het midden
En neemt dan, zonder zich te schamen,
een stuk eruit, nog voor het: “Amen”
Zo is het Tante Nel gelukt
van stofjes, effen en bedrukt
een quilt te maken, drie bij drie,
Een quilt gelijk een symfonie
En ’t deert haar werkelijk geen spat
Dat zij de stofjes heeft gejat
uit mooie nog te dragen kleren.
Wel nee, de mensen moeten leren
Zo zegt zij: “Dat kunst wel blijft,
maar van een hemd niks overblijft.’’